Bluey เป็นรายการโทรทัศน์ของออสเตรเลียที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในทศวรรษที่ผ่านมา ความสำเร็จที่ทำลายสถิติสำหรับผู้ออกอากาศในท้องถิ่นอย่าง ABC รวมถึงพันธมิตรด้านการผลิตอย่าง BBC Studios และ Screen Australia ปัจจุบัน Bluey มีเวทีระดับโลกผ่านทางดิสนีย์ มีหลายปัจจัยที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของ Bluey รวมถึงแอนิเมชั่นที่สวยงาม การเล่าเรื่องที่เหมาะสม และการสะท้อนชีวิตครอบครัวอย่างลึกซึ้ง องค์ประกอบหนึ่งที่เป็นส่วน
ประกอบแต่ยังไม่ได้รับการพูดถึงมากพอคือดนตรีประกอบการแสดง
โปรแกรมสำหรับเด็กหลายรายการเข้าถึงดนตรีและเสียงอย่างตรงไปตรงมาและไม่ซับซ้อน ลองนึกถึงเปียโนที่เรียบง่ายอย่างน่าอัศจรรย์ของ Play School
Bluey แตกต่างเพราะฟังดูสมบูรณ์และสอดประสานกัน ปิดท้ายให้แฟนๆ ของ Bluey sound ได้เต็มอิ่มกับเพลงประกอบที่ปล่อยออกมาแล้ววันนี้
นักแต่งเพลง จอฟฟ์ บุช และเพื่อนร่วมงานของเขาได้สร้างโลกของผลงานต้นฉบับและที่นำกลับมาใช้ใหม่ ซึ่งพัฒนาตัวละคร โครงเรื่อง และการเล่าเรื่องในตอนต่างๆ ดนตรีเช่นเดียวกับภาพ ทำให้ผู้ชมทุกวัยมีส่วนร่วม
ธีมโทรทัศน์ที่ดีที่สุดสำหรับประเภทต่างๆ จะกำหนดอารมณ์และความคาดหวังของรายการ เช่นเดียวกับการแนะนำตัวละคร ในกรณีนี้ เพลงจะบอกเราอย่างแท้จริงว่าใครกำลังมา โดยร้องเพลง “แม่! พ่อ! บลูอาย! บิงโก!” พร้อมกับตัวละครบนหน้าจอ
เศรษฐกิจดนตรีของ Bush นั้นยอดเยี่ยม สร้างบรรยากาศให้กับการแสดงในทันที ชุดรูปแบบบ่งบอกถึงสิ่งที่ไร้เดียงสาในทันทีด้วยเมโลดิก้า ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีรองจากเครื่องอัดเสียงในลักษณะที่ทำให้นึกถึงห้องดนตรีของโรงเรียนประถม ท่วงทำนองเต้นขึ้นและลงตามสเกลในขณะที่ตัวละครของการแสดงเต้นรำบนหน้าจอ คั่นด้วยการเรียกชื่อและชื่อรายการที่สนุกสนาน อัลบั้มเพลงประกอบใหม่ประกอบด้วยเพลงเปิดของรายการ 3 เวอร์ชัน ได้แก่ เวอร์ชันขยายและพาเหรดเครื่องดนตรี โดยเพิ่มรายการเครื่องดนตรีเพื่อให้ผู้ฟังตอบสนอง หลัง “หม่ำ!พ่อ! บิงโก! ฟ้าใส!” มาสายใหม่เช่น “ไวโอลิน!” และ “ทรัมเป็ต!”
ในตอนแรกคุณยาย บลูอี้ และบิงโกแต่งตัวเป็นคุณยาย “ริต้า”
และ “เจเน็ต” เพื่อสร้างความสนุกสนานในขณะที่พ่อแม่ทำงานบ้านให้เสร็จ
ด้วยธีมตัวละครของบุชสำหรับการแต่งตัวของสาวๆ ตอนนี้จึงกลายเป็นอะไรที่มากกว่าเรื่องของการเล่นและการเบี่ยงเบนความสนใจ เพลงติดหู แต่ก็ทะลึ่งและซุกซนเล็กน้อย ทำให้ตอนนี้ฟังดูเหมือนละครซิทคอมกระแสหลักมากกว่ารายการเด็ก
ตลอดทั้งซีรีส์ ดนตรีของ Bush ไม่ได้ถูกใช้เป็นสีสันเพียงอย่างเดียว แต่ Bluey จะใช้ดนตรีเพื่อขับเคลื่อนเรื่องราว สถานที่ และตัวละครแทน ธีมของคุณยายเกิดขึ้นและดำเนินไปเมื่อบลูอี้และบิงโกย้ายเข้าและออกจากโลกแฟนตาซีของพวกเขา และกลับมาอีกครั้งในตอนต่อมาที่สาวๆ เล่นเกมอีกครั้ง
การใช้เพลงประกอบในลักษณะนี้เป็นการให้รางวัลแก่ผู้ชมที่เป็นผู้ใหญ่ที่รู้เทคนิคการจำเพลงประกอบหน้าจอนี้: Imperial Marchเป็นชวเลขเกี่ยวกับเสียงสำหรับทุกสิ่งที่ดาร์ธ เวเดอร์; ธีมการร้องเพลงประสานเสียงของ Isobel Waller-Bridge สำหรับ Priest ในฤดูกาลที่สองของFleabag (2016-19)
ตอนจบซีซันที่สองของ Bluey, Sleepytimeได้รับการเสนอชื่อโดย New York Times ให้เป็นหนึ่งในตอนทางโทรทัศน์ที่ดีที่สุดของปี 2020
แม่พาบิงโกน้องสาวเข้านอนด้วยการอ่านนิทานก่อนนอนเกี่ยวกับอวกาศ ตามด้วยความฝันที่เรื่องราวของระบบสุริยะมีชีวิตขึ้นมา
ในตอนนี้บุชใช้จูปิเตอร์ของกุสตาฟโฮลเป็นธีมหลัก เพลงพาเราออกจากโลก Bluey ธรรมดาทันที สนับสนุนภาพเมื่อบิงโกออกจากโลกด้วย
สเกลเสียงที่เรียบเรียงสะท้อนสเกลเรื่องราวของลูกและการเลี้ยงดูที่เรียนรู้ที่จะจากกันในยามค่ำคืน ซาวด์แทร็กยังทำหน้าที่เป็นเรื่องตลกทางดนตรีอีกด้วย – ฟังดูเหมือนระบบสุริยะ แต่ Holst ล่ะ?
ตอนอื่น ๆ ยังใช้เพลงที่มีอยู่ในรูปแบบที่เหมาะสมยิ่งขึ้น Ice Creamอ้างอิงถึง Fantasia ด้วยรูปลักษณ์ที่ตลกขบขันของเพลง Waltz of the Flowers ของ Tchaikovsky ขณะที่สาวๆ หมุนไปรอบๆ โคนไอศกรีมที่หยดลงมา ร้านอาหารแฟนซีใช้ Vivaldi’s Spring เป็นบรรยากาศ ขณะที่สาวๆ สร้างคืนวันที่มีความหมายดี (แต่ถึงวาระ) สำหรับพ่อแม่ของพวกเธอ Magic Xylophoneใช้ Ronda Alla Turca ของ Mozart สำหรับเกมรูปปั้นดนตรี
ความสำเร็จส่วนใหญ่ของ Bluey อยู่ที่การออกแบบให้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ดูด้วยกัน ในการประพันธ์ดนตรีของ Bush เด็ก ๆ จะได้ฟังเพลงต้นฉบับและมีเอกลักษณ์ที่ตอบสนองเรื่องราวและตัวละครในแบบที่แปลกใหม่สำหรับพวกเขา ในขณะที่ผู้ชมที่มีอายุมากกว่าจะได้รับดนตรีเตือนความจำเกี่ยวกับวัฒนธรรมรายการโปรดที่หลากหลายจากโทรทัศน์และภาพยนตร์
แน่นอนว่าความอัจฉริยะของ Bluey คือผู้ชมทุกคนสามารถรับเบาะแสทางดนตรีได้ทุกเมื่อ โดยการดูซ้ำจะเผยให้เห็นมากขึ้นเรื่อย ๆ
Credit : สล็อตโรม่าเว็บตรง / สล็อตแท้ / สล็อตเว็บตรง
